Το πρώτο Μουσείο Περιβάλλοντος στην Ελλάδα προβάλει, δηλώνοντας την παρουσία του, από την πλαγιά ενός καταπράσινου λόφου, πάνω από την λίμνη της Στυμφαλίας. Εκεί όπου ο μύθος θέλει τον Ηρακλή να ολοκληρώνει τον 6ο άθλο του, σκοτώνοντας τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, οι οποίες ήταν τόσες πολλές που αν πετούσαν όλες μαζί, έκρυβαν τον ήλιο. Αυτά τα πτηνά εξόντωσε ο Ηρακλής και ελευθέρωσε τον τόπο από τις αρρώστιες και τις δυστυχίες. Η θεματολογία του χωρίζεται σε δύο βασικές ενότητες, το περιβάλλον της περιοχής και τον τρόπο που αυτό καθόρισε την επαγγελματική δραστηριότητα των ανθρώπων της περιοχής. Η γεωλογία της περιοχής, οι άνθρωποι και οι οικισμοί της, όλα είναι μέρος του Μουσείου. Παρουσιάζεται το Αδριάνειο Υδραγωγείο, το γοτθικό μνημείο των Κιστερκιανών μοναχών της περιόδου της Φραγκοκρατίας αλλά και οι ανθρώπινη δραστηριότητα, η κτηνοτροφία ή οι καλλιέργειες που αναπτύχθηκαν γύρω από τη λίμνη. Δραστηριότητες που επέτρεψαν στο ευρύτερο περιβάλλον να διασωθεί. Κύρια αποστολή του Μουσείου είναι να αποτελέσει πόλο έλξης και ευαισθητοποίησης για τη προστασία της λίμνης και της περιοχής. Το οροπέδιο της Στυμφαλίας περιβάλλεται από τους ορεινούς όγκους της Ζήρειας, του Ολίγυρτου, του Μαυροβουνίου και του Γραβιά, στη νότια πλευρά του νομού Κορινθίας. Η υδατική λεκάνη της Στυμφαλίας θεωρείται η μεγαλύτερη ορεινή υδατική λεκάνη της Πελοποννήσου, ενώ αποτελεί και τον νοτιότερο ορεινό υγροβιότοπο των Βαλκανίων. Το κύριο ενδιαφέρον της εντοπίζεται στον πλούσιο οργανικό κόσμο της λίμνης, καθώς και στους υπόγειους και ορατούς δρόμους μέσω των οποίων κυκλοφορεί το νερό. Για την καλύτερη κατανόηση του περιεχομένου του Μουσείου, αξιοποιούνται ποικίλα εκφραστικά μέσα, τα οποία παραπέμπουν στη χρήση παραδοσιακών αντικειμένων με τη συνοδεία εκπαιδευτικού υλικού. Ενώ είναι η πρώτη φορά που δίνεται η ευκαιρία σε απλούς επισκέπτες να παρατηρήσουν από κοντά χλωρίδα και πανίδα της περιοχής. Ενημερώνει τον επισκέπτη σχετικά με τις συνήθειες, τις παραδόσεις αλλά και τα έθιμα της περιοχής προσπαθώντας να τα διατηρήσει ανέπαφα από την εξέλιξη του πολιτισμού Το κτίριο, σε σχέδιο Τάση Παπαϊωάννου και Δημήτρη Ησαΐα, χτίστηκε με βασικό στοιχείο την λίμνη, και την απρόσκοπτη θέα προς αυτή. Για την κατασκευή του, στο πνεύμα της περιβαλλοντικής αρχιτεκτονικής, χρησιμοποιήθηκαν φυσικά υλικά και λήφθηκαν σοβαρά υπόψη τα χαρακτηριστικά του τοπικού κλίματος, οι δροσεροί άνεμοι, η φυσική ψύξη και η ηλιοφάνεια στην περιοχή. Μάλιστα τιμήθηκε με ειδική μνεία στα Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2008 του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής και συμπεριλήφθηκε στην έκδοση «Τhe Ρhaedon Αtlas of 21st Century World Αrchitecture.