Η οικογένεια Σπυρόπουλου έχει πολύ στενούς δεσμούς με το αμπέλι και τον οίνο απο τα τέλη του 19ου αιώνα. Μάρτυρας αυτής της σχέσης είναι το παλαιό «οινοποιείο» της οικογένειας που βρίσκεται μόλις μερικά μέτρα απο τις κεντρικές εγκαταστάσεις της Αρχαίας Μαντινείας. Το κτίριο αυτό χρονολογείται περίπου στα 1890 και μπορεί κανείς να παρατηρήσει εκεί δύο ληνούς και υπόγειες δεξαμενές για τη συλλογή του μούστου.

Η οικογένεια Σπυρόπουλου έχει πολύ στενούς δεσμούς με το αμπέλι και τον οίνο απο τα τέλη του 19ου αιώνα. Μάρτυρας αυτής της σχέσης είναι το παλαιό «οινοποιείο» της οικογένειας που βρίσκεται μόλις μερικά μέτρα απο τις κεντρικές εγκαταστάσεις της Αρχαίας Μαντινείας. Το κτίριο αυτό χρονολογείται περίπου στα 1890 και μπορεί κανείς να παρατηρήσει εκεί δύο ληνούς και υπόγειες δεξαμενές για τη συλλογή του μούστου. Το κτίριο αυτό είχε χαθεί απο την κυριότητα της οικογένειας Σπυρόπουλου πριν απο πάρα πολλά χρόνια. Όμως περίπου το 1995 αγοράστηκε και αναπαλαιώθηκε, μια και βρισκόταν στα πρόθυρα πλήρους καταστροφής

Πάντοτε στην οικογένεια υπήρχαν αμπέλια. Βέβαια, αυτά εξασφάλιζαν απλώς το κρασί της οικογένειας και δεν αποτελούσαν μέρος κάποιας εμπορικής δραστηριότητας. Τα πράγματα άλλαξαν όμως τη δεκαετία του 1970. Τότε ήταν που ο Επαμεινώνδας Σπυρόπουλος, σημερινός Διευθύνων Σύμβουλος και Πρόεδρος του Δοικητικού Συμβουλίου του Κτήματος Σπυρόπουλου, με βάση περισσότερο το ένστικτο και λιγότερο τη λογική, διέγνωσε τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή της Μαντινείας για την καλλιέργεια του αμπελιού και, το πιο σημαντικό, κατάλαβε πόσο ιδιαίτερο είναι το Μοσχοφίλερο και η δυναμική που αυτό θα μπορούσε να έχει. Έτσι, προχώρησε στην αγορά ενός κτήματος στην περιοχή του Αρτεμισίου στη Μαντινεία και εγκατέστησε εκεί έναν απο τους πρώτους, αν όχι τον πρώτο, γραμμικό αμπελώνα της Αρκαδίας και της Πελοποννήσου, με υποκείμενο, με υποστήλωση, συνολικής έκτασης περίπου 12 στρεμμάτων. Το αμπέλι αυτό μεγάλωσε και η παραγωγή πλέον της οικογένειας σε σταφύλι ξεπερνούσε κατά πολύ τις ανάγκες της. Το φυσικό επακόλουθο ήταν αυτά τα επιπλέον σταφύλια να πωληθούν. Αυτή ήταν ουσιαστικά η πρώτη πράξη γέννησης του Κτήματος Σπυρόπουλου με τη μορφή που αυτό έχει σήμερα. Τα γεγονότα ακολούθησαν μια πορεία που μας φέρνουν στα μέσα της δεκαετίας του ’80 οπότε και στην κατοχή της οικογένειας, βρίσκονταν κοντά στα 80 στρέμματα αμπελώνα.

Όμως δεν είχε ακόμα αναγνωριστεί η αξία του μοσχοφίλερου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, το σταφύλι πουλιόταν σε εξευτιλιστικές τιμές και αναμειγνυόταν με άλλες λευκές ποικιλίες απο όλη την Ελλάδα για τη βελτίωση απλών επιτραπέζιων οίνων. Tότε πάρθηκε η απόφαση απο τον Επαμεινώνδα Σπυρόπουλο αρχικά και απο τα αδέρφια του σε δεύτερη φάση, για τη δημιουργία του Κτήματος Σπυρόπουλου. Επιτέλους, τα σταφύλια της οικογένειας θα αντιμετώπιζαν τη μοίρα που τους άξιζε! Έτσι τα πράγματα ακολούθησαν μια ανοδική πορεία φτάνοντας σήμερα, 20 χρόνια μετά την ίδρυση της εταιρείας, το Κτήμα Σπυρόπουλου να είναι αυτό που γνωρίζουμε. Μια αμιγώς οικογενειακή επιχείρηση με τζίρο πάνω απο 2 εκατομύρια ευρώ, με πωλήσεις στην Ελλάδα και σε χώρες όλου του κόσμου και το σπουδαιότερο… με όνομα στο χώρο και την αγορά του οίνου.